و بیماریهای عصبی از جمله سکته مغزی و آسیبهای نخاعی را با استفاده از EEG و چیپست های تعبیه شده در مغز درمان کند. گفته می شود گوگل به زودی وارد همکاری با این استارت آپ نوپا می شود.
برین کیو در واقع قصد دارد با استارتاپهایی مثل نورالینک که میلیاردر و کارآفرین منطقه سیلیکون ولی، یعنی ایلان ماسک پشت آن قرار دارد، وارد رقابت شود.
هنوز کاملاً به طور دقیق مشخص نیست استارتاپ ماسک با قرار دادن چیپهای الکترونیکیاش در مغز انسانها دقیقا چه هدفی را دنبال می کند، ولی درباره استارتاپ دیگری به نام کرنل میدانیم که قصد آنها «کشف و درمان بیماریهای عصبی به روشهایی نوین و هیجانانگیز است. هدف BrainQ هم «توسعه تکنولوژیهای هوش مصنوعی برای درمان ناتوانیهای نورولوژیک به روشهای نوآورانه» عنوان شده است.
هدف نهایی این دو استارتاپ هر چه که باشد، نقطه اشتراکشان در این است که هر دو روش رسیدن به اهدافشان از طریق کار گذاشتن چیپست در مغز بشر و متصل کردن آن به سیستمهای رایانهای است؛ امری که تبعات مختص به خود از جمله تغییر در حافظه، هوش، ارتباطات و سایر خصوصیات آدمی را دارد.
اما درباره BrainQ داستان متفاوت است. آنها به دنبال کاشتن مدارهای الکترونیکی در سرمان نیستند. آنها قصد دارند به روشهای غیرجراحی، دستگاههای ثبت و پایش امواج مغزی (EEG = الکتروانسفالوگرام) را برای کسب دادهها و آنالیز آنها با هدف استفاده در تحقیقات برای درمان بیماران سکته مغزی یا آسیبهای نخاعی، به سر بیماران وصل کنند.
سالیان سال است که پزشکان و متخصصان از دستگاههای EEG برای ثبت و پایش امواج مغزی استفاده میکنند. حتی استفاده از آنها توسط استارتاپها برای درمان بیماران هم موضوع جدیدی نیست؛ برای مثال استارتاپ NeuroLutions در حال کار بر روی توانبخشی بیماران فلج با استفاده از EEG بوده و استارتاپ NeuroPace هم از این تکنولوژی قدیمی برای تمرکز بر بیماران مبتلا به تشنج و صرع بهره میبرد.
استارتاپ BrainQ اعلام کرده که هنوز 2 سال برای رسیدن تمام و کمال به هدفش زمان نیاز دارد. آنها در حال حاضر در مرحله آزمودن دستاوردهای خود در آزمونهای بالینی بر روی انسان هستند و هنوز تا گرفتن مجوز FDA برای آغاز فروش عمومی سرویسهای خود در آمریکا فاصله دارند.
سخنگوی این استارتاپ میگوید که فعلاً در حال آزمایش بر روی سکته مغزی هستند. وی میگوید تا پیش از گرفتن مجوز سازمان غذا و دارو آمریکا، احتمالاً BrainQ به سراغ بازار سایر کشورها برود. BrainQ امیدوار است تا سال 2020 بتواند تاییدیه حضور در بازارهای آمریکا را از سازمان اف دی ای این کشور کسب کند.
مسئولان این استارتاپ نوپا میگویند که ممکن است بعداً به بررسی بیماری آلزایمر و حتی سندرومهای مربوط به کودکان بپردازند. حوزههایی که استارتاپ BrainQ میتواند با استفاده از تکنولوژی خود به آنها ورود پیدا کند، اصلاً کم نیست. ولی منطقی است با وجود رقیبان بسیار زیادی که در این حیطه فعالیت میکنند، جانب احتیاط از سوی استارت آپ برین کیو رعایت شود. به عنوان مثال استارتاپ NeuroLutions ابزاری ساخته که با اتصال مغز بیماران آسیبدیده ناشی از سکته مغزی به کامپیوتر و آنالیز امواج مغزیشان، به آنها این امکان را میدهد که بتوانند بعضی از اعضای بدنشان را جابجا کنند.
در مقایسه با استارتاپهایی مثل نورالینک یا کرنل که چیپست هایی را به روشهای جراحی در مغز افراد جاسازی میکنند، استارتاپ BrainQ برای کسب مجوز FDA راه سادهتری در پیش دارد، چرا که روشی که آنها استفاده میکنند، تقریباً هیچ ضرری برای فرد استفادهکننده نخواهد داشت و آنها تنها باید بتوانند ثابت کنند که تکنولوژیشان واقعاً همانطور که ادعا می کنند، عملکرد درستی دارد.
شتابدهنده گوگل در پاییز امسال تصمیم گرفت که با استارتاپ BrainQ همکاری کند. این استارتاپ همچنین توانسته تاکنون چیزی حدودی 3.5 میلیون دلار توسط سرمایهگذاران مختلف در کشور زادگاهش سرمایه جذب کند.
امیدواریم تکنولوژیهای جدید روزبهروز به درمان و توانبخشی بیمارانی که از بیماریهای گوناگون رنج میبرند، کمک بیشتری کنند تا کیفیت زندگی آنها بهبود یابد.
بریم سراغ این شیوه های بهینه سازی سایت:
1.پست های باستانی خود را به روز و دوباره نویسی کنید
این کار ساده میتونه کارایی زیادی در افزایش ورودی از گوگل داشته باشد.
بریم ببینیم باید چیکار کنیم:
#قدم نخست ، برید یک پست قدیمی در مطالبتون پیدا کنید.
#قدم دوم ، این پست رو به روزرسانی کنید.
منظور از بروزرسانی ، یعنی عکس های جدید بهش اضافه کنید ، متن رو عوض کنید.
مطالبی که قدیمی شدن و دیگه کاربردی ندارن رو پاک کنید.
تکنیک ها و راهبرد های جدید درمان رتبه در گوگل را روی اون پیاده کنید.
#قدم سوم ، این پست رو منتشر کنید الی نتیجه شگفت انگیز اونو ببینین.
خیلی زودتر ترافیک ورودی از گوگل این مطلب افزایش پیدا می کنه.
کل این فرایند احتمالاً به یک ساعت هم نکشه.
ولی آنچنان منجر به افزایش ترافیک سایت میشه که حتی منتشر کردن یک پست جدید هم نمیتونه اون کارو سپریدن بده.
2.محتوا خودتون رو با کلمات کلیدی LSI بهینه سازی کنید.
برهیچکس پوشیده نیست ، که سئو بهترین شیوه برای افزایش بازدید سایت هست.
ولی باید پروا داشتید که راهبرد های کهنه سئو دیگه پاسخ نمیده.
چرا؟
بخاطر الگوریتم مرغ مگس خوار گوگل که کم و بیش کل چیز درباره سئو رو تغییر داده:
الگوریتم مرغ مگس خوار
بواسطه این الگوریتم جدید ، گوگل بجای تنها نگاه کردن به واژه ها کلیدی ، اکنون جستار رو متوجه میشه.
این الگوریتم جدید ، چقدر بروی نتایج کارایی گذار هست؟
به گفته گوگل : “الگوریتم مرغ مگس خوار ، 90% بروی جستجو ها کارایی می گذارد!!!!”
حالا سوال اینجاست:
چطوری مطمئن بشیم که گوگل سوژه مطلب ما رو متوجه شده؟!!
به کمک واژه ها کلیدی (LSI keywords)
کلمات کلیدی LSI ، کلمات و عباراتی اند که پیوسته با کلمه کلیدی قصد شماست.
برای مثال فرض کنید ، مطلبی در مورد شبکه اجتماعی نوشتید.
کلمات کلیدی LSI برای این پست مشابه زیر است:
فیسبوک
توییتر
اشتراک گذاری
لینکدین
گوگل پلاس
اینستاگرام
و وقتی گوگل این کلمات کلیدی LSI رو میبینه ، با خودش میگه: “عالیه ، این پست مطمئنا در مورد شبکه اجتماعی هست”.
حالا ، این واژه ها کلیدی LSI رو چطوری پیدا کنیم؟!!
بهترین ابزار برای این کار LSI Graph هست.
این ابزار میتونه شمار زیادی کلمه کلیدی LSI مرتبط با موضوع شما پیدا کنه.
کلمات کلیدی LSI
حالا برید ، این کلمات کلیدی LSI رو به پستتون اضافه کنید.
3.مقدار برگشت (Bounce Rate ) سایت خود را تفریق دهید
مقدار برگشت بالا از سایت میتواند به ورودی از گوگل و افزایش شدامد ضرر برسونه که در نهایت مایه میشه به سئو سایت شما اسیب وارد بشه.
Bounce rate از زمانی که الگوریتم RankBrain گوگل اعلام شد ، یک فاکتور بسیار مهم برای افزایش بازدید در گوگل سایت می باشد.
خبر بالا ، خبر بدی بود نه؟؟!!
خبر خوب اینه که می تونید خیلی آسان bounce rate سایت خودتون را درمان ببخشید.
حالا چطوری اینکارو بکنیم، باید صبر کنین الی پست بعدی اماده بشه.
4. محتوا بلند و طولانی منتشر کنید.
مدتی پیش BuzzSumo یک میلیون مطلب را آنالیز کردند و به نتایجی دست پیدا کردند.
علت آنالیز این مطالب این بود که بفهمند چه نوع محتوایی عملکرد بهتری در افزایش بازدید سایت دارد.
و درنهایت به این نتیجه رسیدند که:
محتوا طولانی ، اشتراک گذاری و بک لینک بیشتر و بهتری نسبت به مطالب اختصار (کمتر از1000 کلمه) می گیرد:
آنالیز تاثیر حجم مطالب بر افزایش ترافیک
همینطور که در عکس فوق می بینید ، محتوای طولانی ( بیشتر از3000 کلمه) به طور میانگین 208% اشتراک گذاری اکثریت نسبت به مطالب کوتاه می گیرد.
این مسئله رو میتونید در پست هایی که خود من منتشر میکنم ، متوجه بشید.
5. سایت رو از نظر Google’s Mobile-First Index بهینه کنید
احتمالا شنیده اید که گوگل به تازگی “Mobile-First Index” خود را منتشر کرده است:
بهینه سازی برای موبایل
این اپدیت به این معناست که گوگل ابتدا نسخه موبایل سایت شما را بررسی می کند.
حالا چطوری بفهمیم که آیا سایت ما برای موبایل بهینه است:
گوگل یک آلت رایگان منتشر کرده که میتونید با این ابزار چک کنید که آیا سایت شما برای نسخه موبایل بهینه است یا خیر.
البته در نظر دارم یک پست در مقوله بهینه سازی از عقیده موبایل جهت افزایش شدامد در اینده منتشر کنم.
انتقال اطلاعات در سرویسهای اینترنتی، مسئلهای است که گاهی راحت یا سریع صورت نمیگیرد؛ مخصوصا زمانیکه میخواهید یک عکس را در میان شبکههای اجتماعی بهاشتراک بگذارید یا پلیلیست و کتابخانههای موسیقی مورد علاقهی خود را از سرویسهای استریم موسیقی پخش کنید. دیروز تعدادی از بزرگترین کمپانیهای جهان اعلام کردند که در حال تلاش برای دست زدن به اقداماتی در رابطه با این مسئله هستند و از پروژهی انتقال داده سخن به میان آوردند.
پروژهی انتقال داده نتیجهی همکاری و مشارکت تیمی کمپانیهای فیسبوک، گوگل، توییتر ومایکروسافت است. در نشست خبری دیروز، هر کدام از این کمپانیها (بهاستثنای Microdoft برای مدتی) بهصورت جداگانه این پروژه را مورد بحث قرار دادند. پروژهی مذکور فعلا در مراحل اولیهی توسعه قرار دارد، اما در نهایت، این چهار کمپانی تمایل دارند که پروژهی ذکرشده مقیاس بزرگی از سرویسها را تحت پوشش قرار بدهد.
در حالی که Facebook و Twitter در این نشست مفاهیم اصلی پروژهی انتقال داده را مطرح کردند، Google در پست خبری خود به جزئیات بیشتری پرداخت. گوگل نوشت:
کمپانیهایی که در این پروژه همکاری میکنند در حال توسعهی ابزارهایی هستند که خدمات APIهای اختصاصی را به مجموعهی کوچکی از فرمتهای دادهی استانداردشده (و برعکس) تبدیل کنند که بتوانند توسط هر یک مورد استفاده قرار بگیرند.
این چهار کمپانی سابقا نیز سازگارکنندههایی را برای تطبیقپذیری «هفت ارائهدهندهی سرویس مختلف» با «پنج نوع متفاوت از دادههای مصرفی» توسعه دادهاند.
در رابطه با بُعد امنیتی مسئله، گوگل گفت «سرویسهایی که با اجازه به انتقالات داده موافقت میکنند نیاز خواهند داشت که قبل از انجام این انتقالات، افراد را ملزم نمایند تا بهصورت اختیاری حساب خود را احراز هویت کنند.»
همچنین گوگل اظهار کرد که «اعتبارنامه و دادهی کاربر هم در هنگام انتقال و هم در سایر حالات، رمزنگاری خواهند شد.»
سرویسهایی که برای شرکت در این پروژه ثبتنام میکنند، میتوانند از ویژگیهای امنیتی موجود خود برای احراز هویت استفاده کنند که منجر به کاهش موانع ورودی برای شرکتهایی میشود که این انتقالات را به کاربرانشان ارائه میدهند.
بسیاری از این کمپانیها هماکنون این امکان را به کاربران میدهند که همهی دادههای مرتبط با حسابهای خود را دانلود کنند؛ بنابراین، پروژهی انتقال داده قدم بعدی خواهد بود تا کاربران بتوانند کنترل بیشتری بر آن داشته باشند. این پروژه که متنباز است، مسیری طولانی در پیش دارد اما با وجود شرکتهایی همچون گوگل، فیسبوک و توییتر احتمالا شاهد توسعهی سریع آن خواهیم بود.
این دیگر یک راز نیست، اردیبهشت امسال خبرنگاران حرفهای خبرگزاری IEEE Spectrum راز هیجانانگیزی را برملا کردند؛ فیسبوک بهطور مخفیانه در حال ساخت ماهوارهای آزمایشی است که میتواند اینترنت را با استفاده از امواج رادیویی میلیمتری بهزمین بفرستد.
اکنون Facebook خبر ساخت این ماهواره به نام آتنا را در مصاحبه با وایرد و CNET، تایید کرده و همچنین اشاره کرده است که این شرکت از طرفداران تکنولوژی اینترنت ماهوارهای به شمار میرود. یکی از کارکنان فیسبوک میگوید:
با اینکه اکنون هیچ جزئیاتی دربارهی این پروژه را نمیتوانیم به اشتراک بگذاریم، اما باور داریم که تکنولوژی اینترنت ماهوارهای یکی از پایههای اصلی زیرساخت پهنباند در آینده خواهد بود؛ این تکنولوژی باعث میشود تا بتوانیم ارتباط پهنباند را به مناطق روستایی بیاوریم، مناطقی که در آنها سرعت اینترنت پایین است یا اینترنت ندارند.
سایت وایرد، اطلاعات بیشتری در مورد این پروژه ندارد. اما با استفاده از قانون آزادی اطلاعات، وایرد ایمیلهایی از کمیسیون ارتباطات فدرال دریافت کرده است، که براساس آنها فیسبوک قصد دارد تا آتنا را در اوایل ۲۰۱۹ به فضا پرتاب کند؛ اگر این اطلاعات صحیح باشند، تاریخ بسیار زودهنگامی برای پرتاب یادشده خواهد بود.
با این حال آتنا به تنهایی نمیتواند مقدار قابلتوجهی پهنباند ایجاد کند؛ کمپانیهای وانوب واسپیس ایکس، که اولین ماهوارهی خود را در بهمن سال گذشته به فضا فرستادند، امید دارند که با ارسال هزاران ماهوارهی کوچک به مدارهای پایینی زمین، که صورت فلکی کوچکی از ماهوارهها را تشکیل خواهند داد، اینترنت را به زمین ارسال و به اهداف خود دست پیدا کنند.
اگر برنامهی فیسبوک، ارسال اینترنت به سرتاسر جهان باشد، این اتفاق قابلتوجه خواهد بود؛ زیرا کمپانی پیش از این قصد داشت تا اینترنت را با استفاده از پهبادهایی که در ارتفاع بالا پرواز میکنند به زمین ارسال کند، اما درنهایت خرداد ماه تصمیم گرفت تا پروژهی سختافزار پهباد آکیلا را تعطیل کند.
اخیرا ارزهای رمزپایه همانند بیتکوین توجه عموم مردم را به خود جلب کرده است، چرا که از آنها میتوان به عنوان جایگزینی جالب برای سیستم مالی مرسوم استفاده کرد.
معاملات بیتکوین در واقع متشکل از یک سری معما هستند که در محیط عمومی بلاکچین ذخیره شدهاند. این معماها که برای محافظت از بیتکوینها ایجاد میشوند، به قدری دشوار و پیچیده هستند که تکنولوژی کامپیوترای فعلی برای حل آنها به اندازهی کافی قدرتمند نیست.
اما در دهههای پیش رو کامپیوترهای کوانتومی قادر خواهند بود این معماها را بهصورت موثر حل کنند. در این صورت چه آیندهای در انتظار بیتکوین خواهد بود؟
معاملات مالی بر مبنای پولهای مرسوم به یک واسطهی قابل اعتماد همانند بانک وابسته هستند تا این معاملات را تایید و ثبت کند. اما در اقتصاد ارزهای رمزپایه این وظیفه بر عهدهی دفترکل عمومی(public ledger) یا همان بلاکچین است که یکپارچگی آن توسط مشارکتکنندگان در آن شبکه حفظ میشود.
بانکها طبق قانون موظف هستند تا فرستنده و گیرندهی هر معاملهای را رسما تایید کنند؛ اما معاملات ارزهای رمزنگاریشده اصولا به صورت ناشناس انجام میپذیرد.
برای درک بهتر موضوع یک مثال میآوریم. شخصی با نام آلیس را تصور کنید که یک دریافتکنندهی بالقوهی بیتکوین است. او ابتدا باید یک معمای سخت و منحصربهفرد ایجاد کند. این معما با استفاده از یک کد راهنمایی مخفی (که به آن کلید خصوصی میگویند) به راحتی حل میشود. علاوه بر این، تایید درستی راهحل معما نیز باید راحت باشد. این موضوع از طریق یک کد راهنمای دیگر با نام کلید عمومی ممکن میشود. بعد از اتمام این مراحل، آلیس معمای خود را به شبکه میفرستد تا هر کسی که مایل است بیتکوین خود را معامله کند آن را ببیند.
اکنون یک فرستنده به نام باب را تصور کنید. اگر باب بخواهد بیتکوین خود را به آلیس بفرستد، باید معامله را به شبکه تسلیم کند. این معامله حتما باید دو جزء داشته باشد: معمای آلیس و راهحلی برای معما که باعث میشود وجوه منتقل شده به باب در یک معاملهی قبلی آنلاک شود.
همچنین باب کلید عمومی معمای آلیس را برای تایید راهحل آشکار میکند. اگر راهحل توسط مشارکتکنندگان مختلف شبکه مورد تایید قرار گیرد، در این صورت باب میتواند بیتکوین خود را منتقل کند و به این ترتیب معامله در بستر بلاکچین انجام میشود.
اکنون آلیس میتواند با آشکار کردن راهحل برای معمای خود وجوه را منتقل کند. در این روش دفتر کل معاملهی بیتکوین برای عموم در دسترس است، در حالی که هویت دارندگان بیتکوین و طرفین معامله مجهول باقی میماند. شاید این سوال برای شما هم پیش بیاید که آیا بدون کلید خصوصی میتوان به بیتکوین دسترسی پیدا کرد؟
در حقیقت هر کس که بدون استفاده از کد راهنمای مخفی موفق به حل یکی از معماهای بیتکوین شود، میتواند به سرمایهی ذخیره شده در شبکه دسترسی پیدا کند.
بنابراین تنها تفاوت بین یک گیرندهی مشخص بیتکوین با افراد دیگر شبکه این است که آنها با استفاده از کد راهنمای مخفی، بسیار سریعتر میتوانند معما را حل کنند.
بیشتر معماهای استفادهشده برای بیتکوین به شکل امضا هستند. به این معنی که معاملات بیتکوین با استفاده از یک الگوریتم پیچیده بر مبنای ریاضیات منحنی بیضوی (elliptic curves) دارای یک امضای الکترونیکی هستند.
ایدهی استفاده از این نوع ریاضیات این است که جعل چنین امضایی برای یک کامپیوتر بسیار مشکل است، مگر این که شخصی کلید خصوصی معما را داشته باشد و این امر از طریق کلید عمومی تایید میشود. اما با این که جعل امضاهای الکترونیک مخصوص بیتکوینها برای کامپیوترهای امروزی بسیار دشوار و ناممکن است؛ اما کامپیوترهای کوانتومی توانایی حل معماها با سرعت بالا را خواهند داشت.
کامپیوترهای کوانتومی محدود به پردازش اطلاعات دیجیتالی نیستند، در عوض محاسبات انجامشده توسط این نوع کامپیوترها بر مبنای استفادهی مستقیم از برهم کنشهای مکانیک کوانتومی و قوانینی است که بر فیزیک دنیای میکروسکوپیک حکمفرما است.
پژوهشگران در تلاشند تا دریابند کامپیوترهای کوانتومی دقیقا در حل چه نوع مسائلی توانمندتر از کامپیوترهای امروزی هستند.
اما اکنون میدانیم که کامپیوترهای کوانتومی میتوانند بهطور موثر دو نوع مسئله را حل کنند که یکی از آنها از اصول رمزنگاری امروزی است. یک کارشناس میتواند با استفاده از کامپیوتری کوانتومی در خانهی خود امضاهای الکترونیکی بیتکوین را از طریق حل منحنیهای بیضوی جعل کند. مسئلهی دشوار دیگر که کامپیوترهای کوانتومی میتوانند آن را حل کنند پیدا کردن ضرایب اول یک عدد است.
در واقع با استفاده از نسخهای از الگوریتم شور (Shor's algorithm) میتوان رمزهای ایجاد شده توسط رمزنگاری منحنیهای بیضوی را شکست. این الگوریتم میتواند با استفاده از کلید عمومی، کلید خصوصی یک معما را پیدا کند و به این ترتیب امضای بیتکوین پس از آشکار شدن کلید عمومی به راحتی جعل میشود.
این کار را نمیتوان با کامپیوترهای امروزی انجام داد. در واقع ما مطمئن هستیم که تنها کامپیوترهای نسل آینده قادر به انجام چنین کاری خواهند بود.
سازوکار فعلی تبادل بیتکوین به این شکل است که کلید عمومی تنها زمانی آشکار می شود که یک معامله به شبکه پیشنهاد داده شود. بنابراین برای کامپیوتر کوانتومی، یک پنجرهی زمانی بسیار کوتاه وجود دارد تا بتواند از روی کلید عمومی، کلید خصوص معما را پیدا کرده و یک معاملهی جعلی را ایجاد کند (یعنی برای مثال پول باب به جای آلیس به دزد برسد).
این نوع از دزدی شبیه دزدی از یک مشتری بانک است که هنوز وارد بانک نشده و وجوه خود را به حساب واریز نکرده است.
اما اوضاع زمانی بدتر میشود که بدانیم در بسیاری از معاملات بیتکوین، کلید عمومی همواره در شبکهی بلاکچین موجود است. این امر باعث میشود تا محدودیت زمانی برای انجام دزدی از بین برود و وجوه قبل از این که حتی معاملهای در شبکه پیشنهاد شود، دزدیده شوند. در واقع کلید عمومی بیش از یکسوم سرمایهی بازار بیتکوین یعنی چیزی در حدود دهها میلیارد دلار، از پیش در شبکهی بلاکچین موجود است.
این وضعیت شبیه دزدی از بانک بهصورت سنتی است؛ چرا گه لازم نیست دزد منتظر مشتری شود تا معامله را انجام دهد. پیشبینی این که چه زمانی کامپیوترهای کوانتومی بهاندازهی کافی قدرتمند و سریع خواهند بود تا چنین حملاتی را انجام دهند، بسیار سخت است؛ اما میتوان با اطمینان گفت که حداقل تا ۱۰ سال آینده بازار بیتکوین در معرض چنین حملاتی قرار نخواهد گرفت.
اکنون کارشناسان به لزوم پیدا کردن جایگزینی برای رمزنگاری از طریق منحنیهای بیضوی پی بردهاند؛ جایگزینی که بتواند در مقابل حملات کامپیوترهای کوانتومی مقاومت کند.
با این که تا امروز استاندارد مشخصی برای روشهای جایگزین رمزنگاری ارائه نشده است، اما هم اکنون محققان در حال توسعهی روشهای جدید رمزنگاری بر مبنای مقاومت در برابر کامپیوترهای کوانتومی هستند.